Catatan Perjalanan : Republik Korea

Dihadapan tugu King Sejong The Great

Penulis gres sahaja menamatkan lawatan ke Republik Korea pada ahad lepas. Republic of Korea bahu-membahu merupakan nama rasmi bagi negara Korea Selatan. Sementara nama rasmi bagi negara saudara jiran mereka di utara adalah Democratic People’s Republic of Korea. Ya, walaupun jiran mereka di utara sesungguhnya berfahaman Komunis dan diperintah secara autokratik oleh satu keluarga sahaja secara turun temurun, namun mereka tanpa rasa bersalah meletakkan perkataan ‘Democratic’ pada negara mereka. Mengingatkan penulis kepada sebuah parti politik chauvinist di negara kita.

Minat untuk melawat Korea bantu-membantu bermula selepas mendengar satu ceramah setahun yang lalu mengenai kemampuan Korea yang merupakan satu-satunya negara Asia yang berupaya untuk menandingi kemajuan negara Jepun. Dalam ceramah berkenaan, ada diceritakan mengenai perjuangan Korea menjemput jurutera-jurutera pakar dari Jepun dengan upah yang amat tinggi pada penghujung tahun 90-an untuk melatih dan meningkatkan kemahiran tenaga kerja serta teknologi mereka. Jika negara kita pernah mengadakan ‘Dasar Pandang ke Timur’ dengan menimbulkan negara Jepun sebagai model pola, Korea juga memiliki dasar yang seperti sama, tetapi mereka tidak sekadar memandang kepada Jepun, tetapi berpegang kepada prinsip ‘Do Better Than Japan’.

 

Republik Korea mempunyai penduduk melebihi 50 juta orang, iaitu lebih ramai berbanding penduduk Malaysia. Tetapi keluasan negara mereka yaitu lebih kecil daripada semenanjung Malaysia. Sepanjang pengembaraan di Korea, penulis dapat melihat betapa kecilnya keluasan kedai-kedai dan kediaman mereka berbanding dengan negara kita. Memandangkan keadaan geografi Korea adalah berbukit bukau tetapi kepadatan penduduknya amat tinggi, kebanyakan bangunan termasuk kediaman terpaksa dibina meninggi ke atas. Masyarakat Korea suka memakan sayur-sayuran yang dijeruk mirip Kimchi bersama-sama nasi, dan mereka hanya meminum air masak yang disejukkan sewaktu makan.
 

 

 

Pada pengamatan penulis, masyarakat Korea mempunyai jati diri kebangsaan yang amat tinggi. Mungkin juga secara kebetulan pada hujung minggu berkenaan beberapa ekspo diadakan, di kiri dan kanan jalanraya dipenuhi oleh orang awam yang berpakaian tradisional Hanbok. Paling menarik, mereka menggunakan faktor sejarah untuk menaikkan jati diri masyarakat mereka. Pemandu Pelancong di Istana Gyeongbok tidak henti-henti menceritakan sejarah survival perjuangan bangsa Korea menentang bangsa Jepun yang cuba menjajah mereka, serta peperangan dengan jiran komunis mereka di utara yang secara teknikalnya masih berlangsung sehingga ke hari ini.
 

Bersama Pengawal Istana Gyeongbok

 

Bersebelahan di luar Istana Gyeongbok, berdiri megah dua tugu tokoh Korea yang dijadikan sebagai simbol kebangkitan bangsa Korea iaitu Raja Sejong Yang Agung (Sejong The Great) dan Laksamana (Admiral) Yi Sunshin. Raja Sejong merupakan Raja Korea yang bertanggungjawab mencipta tulisan Korea iaitu Hangul yang menjadi pemangkin kepada pembangunan bangsa Korea, sementara Laksamana Yi Sunshin pula tidak pernah tewas dalam pertempuran dan bertanggungjawab mengalahkan angkatan tentera Jepun yang cuba menawan negara mereka walaupun bilangan tentera Jepun yakni jauh lebih besar berbanding dengan tentera Korea.

 

Tugu Admiral Yi Sunshin

 

Namun begitu, masyarakat Korea tidak ‘merindui’ sistem monarki mereka. Mereka tidak mengambil peduli pun dimana waris raja terakhir mereka berada dan tidak berhasrat untuk mengembalikan sistem monarki sebagaimana negara Jepun. Apabila perkara ini ditanyakan kepada Pemandu Pelancong, beliau menyatakan bahawa sistem monarki sudah tidak lagi relevan di Korea memandangkan rakyatnya telah selesa dengan sistem Republik yang mengandungi Presiden dan Perdana Menteri. Apatah lagi imbas Amerika Syarikat yang masih lagi kuat di negara berkenaan sudah pasti tidak bersetuju sistem beraja dikembalikan di Korea. Secara berjenaka, pemandu pelancong berkenaan menyatakan sekiranya mahu melihat Raja Korea pada hari ini, bolehlah melihat kepada saudara mereka di utara yang telah pun memiliki dinasti ‘Beraja’ mutlak dalam bentuk gres.

 

 

Singgahsana Raja Korea di dalam Istana Gyeongbok

 

Berdasarkan kepada maklumat yang disampaikan juga, Republik Korea mulai berdiri dikala di bawah pemerintahan Presiden yang ketiga iaitu Park Chung-Hee. Mungkin hampir sama dengan bentuk pentadbiran Lee Kuan Yew dalam memajukan Singapura, pentadbiran Park Chung-Hee telah dikritik sebagai berbentuk diktator. Tambahan lagi dia memerintah sehingga selama lima penggal sebelum mati dibunuh. Tetapi tempoh pemerintahan ia telah dipakai sepenuhnya untuk memajukan Republik Korea. Antara jasa terawal ia untuk memajukan Republik Korea dimulakan dengan membina infrastruktur jalan raya yang menghubungkan seluruh negara berkenaan.
 

Kawalan keselamatan di sini amat-amat ketat. Teka sendiri ini bangunan apa.

Penulis meninggalkan kawasan Gwanghwamun Square dengan sedikit perasaan hampa kerana tidak berjaya menjumpai sebarang barang atau kesan peninggalan alam Melayu di Istana Gyeongbok mahupun di Muzium Sejong. Menurut pemandu pelancong, Dinasti Joseon tidak memiliki banyak relasi dengan alam Melayu. Perjalanan diteruskan ke Masjid Itaewon untuk Solat Jama’. Di sini, barulah penulis mendapat satu maklumat yang menarik. Menurut seorang rakyat Malaysia yang menginap di Korea, tapak bagi Masjid Itaewon telah diwakafkan oleh Perdana Menteri pertama kita iaitu almarhum Tunku Abdul Rahman. Bagaimana pula ia boleh mempunyai tanah di Korea? Menurutnya, Malaysia pada awal zaman kemerdekaannya banyak membantu Korea yang dikala itu amat daif dan ketinggalan kesan daripada peperangan dengan saudara komunis mereka di utara. Atas jasa itulah, Kerajaan Korea lalu telah mengurniakan sebidang tanah kepada almarhum Tunku yang kemudiannya bertindak mewakafkan pula tapak berkenaan bagi pembangunan sebuah Masjid.

Masjid Itaewon

 

Terdapat banyak perkara positif yang boleh dipelajari oleh kita untuk menjadi maju seperti Republik Korea yang satu dikala dahulu berada jauh di belakang negara kita. Melalui penelitian penulis, beberapa faktor yang membantu Republik Korea untuk berdiri menjadi sebuah negara maju ialah mirip berikut :

i)         Hampir 99 peratus Rakyat Republik Korea yakni homogenous, iaitu sama keturunan serta sama bahasa, warna kulit dan budaya. Justeru itu memudahkan sebarang polisi pembangunan yang ingin dilaksanakan oleh Pemerintahnya;
 

ii)           Republik Korea mewajibkan kerahan tenaga kepada semua warga lelakinya selama dua (2) tahun. Kerahan tenaga ini merupakan latihan ketenteraan sebenar dan pelatihnya boleh bertindak sebagai askar sekiranya peperangan benar-benar meletus, bukannya latihan ala-ala PLKN. Tindakan ini telah melahirkan warganya yang berdisiplin tinggi dan berani;
 

iii)            Republik Korea memakai faktor sejarah secara aktual untuk memotivasikan rakyatnya untuk berjaya. Sehingga sekarang, faktor serangan dan penjajahan Jepun serta kesengsaraan peperangan dengan saudara Komunis mereka di utara digunakan sepenuhnya untuk mendidik rakyatnya agar lebih tekun berusaha;

iv)       Republik Korea meletakkan wanita pada kedudukan yang tinggi. Wang not Korea yang terbesar iaitu 50,000 Won mengabadikan wajah Shin Saimdong, iaitu ibu kepada tokoh Konfusius Korea, Yi I. Malah, Presiden Republik Korea pada hari ini adalah seorang perempuan iaitu Park Geun-Hye, yang merupakan anak kepada tokoh pembangunan Korea yang juga mantan Presiden Korea iaitu Park Chung-Hee.